Pytanie wydaje się proste, jednak odpowiedzi są różne. Zastanawiamy się nad tym czy mówimy rąk czy ręk? No właśnie! Tak samo odmienia się męka.
| Przypadek | Liczba pojedyncza | Liczba mnoga (z formami dawnej liczby podwójnej) | Liczba pojedyncza | Liczba mnoga |
|---|---|---|---|---|
| Mianownik | ręka | ręce | męka | męki |
| Dopełniacz | ręki | rąk | męki | mąk |
| Celownik | ręce | rękom | męce | mękom |
| Biernik | rękę | ręce | mękę | męki |
| Narzędnik | ręką | rękoma lub rękami | męką | mękami |
| Miejscownik | ręce | rękach | męce | mękach |
| Wołacz | ręko | ręce | męko | męki |
Źródło tabeli: http://pl.wikipedia.org/wiki/Gramatyka_j%C4%99zyka_polskiego
Dlaczego jest gęba-gąb, ręka-rąk, męka-mąk, ale szczęka-szczęk, wnęka-wnęk?
Przyczyn jest wiele. Język polski przez lata ulegał przemianom. Jeśli chodzi o historię samogłosek nosowych, na ich ukształtowanie miały wpływ m.in. budowa sylab, iloczas, sąsiedztwo fonetyczne, geneza nosówki, zwyczaj językowy, czy chociażby analogie.
Profesor Krystyna Długosz-Kurczabowa z Uniwersytet Warszawskiego uważa, że "każdą oboczność samogłosek nosowych (lub ich brak)
należy rozpatrywać osobno, ustalając, w jakim stopniu są one umotywowane
rozwojem historycznym, a w jakim – innowacjami artykulacyjnymi i frekwencją
występowania."
Wniosek? Musimy zapamiętać, że męka odmienia się jak ręka!
